Grandes cheas

Achegueime ó meu pai. Estaba sentado no sofá, coma sempre, lendo La voz de Galicia co seu xesto serio. Cando me viu miroume con mala cara. Ese día o xornal falaba de que o 10% dos rapaces solía ir ós botellóns frecuentemente e con finalidade para emborracharse. Xa me saltou co típico discurso, propio del, para intentar inculcarme as normas que lle parecían correctas. ¡Malditas enquisas! E precisamente este día que saíra a noticia tiña o cumpreanos do meu amigo Ramón.
Tiven a sorte de que ese día os meus pais marcharon a unha cea e eu aproveitei para achegarme a festa. Ó fin acabamos no parque, cun botellón. Comezei a falar con Ramón, non paraba de traerme bebidas, trouxome unha especial da que tomei varias copas seguidas. Xa era hora de marchar, os meus pais xa estarían a chegar. Cando ía cara a casa deume un mareo, agarreime a unha papeleira que había ó lado e botei o que tiña dentro, a metade na papeleira e a outra metade fora. Senteime na beirarrúa, a cabeza dábame voltas, arrimeime a parede e quedei durmido.
Ó día seguinte acordei na casa de Luis, estaba deitado no sofá. ¿Qué facía eu alí? Mirei o reloxo da parede, eran as doce e vinte. Tiña agudo dor de cabeza e unha sequía na boca que non era normal. Busquei a cociña e agarrei un vaso de auga, bebino.
O caso e que despóis chegou Luis e contoume o acontecido, cando chegara a casa íame caer unha boa...


NOTA: Baseado en feitos reais non moi afastados do noso ambiente.